“ Het geld moet naar de zieken, niet naar de Grieken.” Met een bak chips op schoot kijk ik naar de slecht geknipte politicus op televisie. “ We moeten meer blauw op straat, niet achter het bureau.” Het antwoord van de bebrilde man is duidelijk maar sluit niet echt aan op het eerder genoemde argument. Heerlijk toch, die politiek? De soap tussen rechts, links en rechtdoorzee is in volle gang. De ene persoon weet precies wat de uitslag is terwijl de ander net het tegenover gestelde beweerd. Elke dag een stukje erbij, of een stukje er af. Kranten staan bol met achtergrond informatie. Al met al heerlijk vermaak.
Laat ik niet vergeten dat deze vorm van entertainment een serieuze ondertoon heeft. De tijden worden er niet beter op.
Om mij heen verliezen mensen hun baan en dus het inkomen. Huizen worden niet verkocht en men raakt een beetje van de leg. Wie geef ik dan mijn stem? Welke partij helpt ons naar economische groei?
Terwijl ik mijn hoofd breek op deze vragen komt er antwoord. Ik schijn niet te hoeven stemmen, omdat een bepaalde groep is Ontstemt. Geen paniek meer om te bedenken welk rondje ik kleur. Niet meer nadenken over wie regeren moet……..
Een kort berichtje in de krant maakt nog iets duidelijk. Er zijn landen waar vrijheid van meningsuiting niet wordt getolereerd. Vrouwen moeten gesluierd over straat, mannen worden gemarteld als zij hun politieke voorkeur uitdragen, kinderen geschopt wegens ‘verkeerd’ gedrag. Terwijl wij nadenken over onze stem, mogen anderen zich niet laten horen. Van dergelijke feiten raak ik ontstemd.
Laten we allemaal gewoon richting stembus lopen, en blij zijn dat wij dit voorrecht hebben. Het voorrecht dat democratie heet. Dankzij dit systeem mogen zelfs de Ontstemden hun stem laten horen.
Misschien is dat eens iets om over te stemmen?